Vakantieverhalen: Voor elke portemonnee wat wils

In Sotogrande wemelt het van de golfbanen, de een nog mooier dan de ander. De een nog duurder dan de ander ook, ontdekten we. We bezochten twee van de uitersten.

Tekst Martijn Paehlig Fotografie GMS Golf

De eerste baan die menig golfer te binnen zal schieten bij golf in de Costa del Sol is natuurlijk Valderrama. De gastheer van de Ryder Cup van 1997 bezorgde zich met de eerste editie van het tweejaarlijkse evenement op het Europese vasteland voorgoed een plaats in de geschiedenisboeken. Het prijskaartje dat twintig jaar later voor een rondje wordt gepresenteerd is daar ook nog altijd naar. Wie de meer dan driehonderdvijftig euro voor achttien holes afrekent, krijgt daarvoor een spectaculaire baan, maar kan zich na afloop misschien geen biertje op het terras meer veroorloven om de ronde te evalueren.

Nee, dan La Cañada, nauwelijks drie kilometer verderop. Bij de eerste openbare baan van de Costa del Sol vraagt men net iets meer dan vijftig euro voor achttien holes. Dat je voor dat geld een andere baan krijgt dan bij de peperdure buurman, snapt iedereen. Dat je euro's overhoudt om het heel laat te maken op het terras ook. Wij wilden de vergelijking zelf ook weleens maken en bezochten een van de duurdere en een van de goedkopere courses. Twee rondjes golf, twee werelden.

Voor meer

Vanaf het moment dat je het terrein van Club de Golf la Reserva oprijdt, besef je: dit is niet zomaar een baan. De deur van je auto wordt netjes voor je opengedaan, de golfclubs worden eruit gehaald en direct naar de drivingrange verscheept, en zelf word je met zachte hand richting het onlangs gerenoveerde clubhuis gedirigeerd, waar een ontbijtje wacht.

La Reserva opende zijn deuren in 2003, mocht sindsdien de Europese Tour al eens tot zijn gasten rekenen, en wordt alom gezien als een golfcourse die je gespeeld moet hebben als je dit deel van het land bezoekt. Terecht zijn we geneigd te zeggen. Het is even slikken als je naar de bordjes met greenfeeprijzen kijkt, maar gelukkig is er via tussenkomst van touroperators – lokaal of internationaal – vaak wel een vriendelijkere prijs te bedingen, al is het – gelet op het vele personeel dat we zagen en de smetteloze staat van onderhoud – niet gek dat er een flink prijskaartje aan de baan hangt.

Vanaf de tee van de eerste hole is duidelijk dat een goede score hier niet zomaar gemaakt is. Marco Crespi was in 2014 tijdens het Andalusisch Open na vier dagen slechts tien onder par op de van de championchiptees ruim 6700 meter lange baan.

De dogleg eerste vraagt een accuraat teeshot en een approach die niet te kort mag zijn vanwege een sloot die voorlangs loopt. De fairways zijn zonder uitzondering breed, maar laat je daardoor niet in de luren leggen. De grote hoogteverschillen zorgen voor prachtige vergezichten en lastige liggingen, de razendsnelle, grote en uitstekend lopende greens voor een lesje nederigheid op de green, de helwitte bunkers voor pijn in je ogen. La Reserva krijgt niet voor niets overal een hoog cijfer voor. Behalve dan misschien voor de prijs.

Club de Golf la Reserva

18 holes – par-72

Greenfee vanaf € 235,-

Voor minder

Almenara Sotogrande, zo heet de baan officieel. De 27 holes – los Alcornoques, los Pinos, en los Lagos – liggen in de achtertuin van het gelijknamige resort dat boven op de heuvel ligt en de beschikking heeft over net iets minder dan 150 kamers die stuk voor stuk gebouwd zijn in de stijl van Andalusische villa's. De ruime opzet zorgt ervoor dat je even een stukje moet lopen op weg naar het restaurant, het zwembad of de bar, maar het geeft ook veel privacy en met een beetje geluk een fijn uitzicht op een van de fairways. Het is daarbij waarschijnlijk het enige loopwerk dat je hier doet: we zágen wel mensen lopend door de baan gaan, maar een buggy is geen gek idee op het enorm heuvelachtige terrein.

Op Los Lagos (de Meren) speelt water – hoe kan het ook anders met zo'n naam – een voorname rol. Op de holes drie tot en met acht komt het keer op keer in meer of mindere mate in het spel. Een enorm kunstmatig meer – dat niet zo oogt – vangt afzwaaiers maar wat graag op, waarbij vooral hole zes en zeven het uiterste vragen van de golfer. De zesde is een korte par-4 met water over de gehele linkerzijde en een green die veel weg heeft van een eilandgreen. Wie deze hole (S.I. 2) veilig door is gekomen, komt op de volgende hole voor een nieuwe uitdaging te staan: tussen tee en green is niets dan water en een ontsnappingsroute zagen we niet.

Ook op Los Alcornoques veel water. Het levert fraaie plaatjes op – vooral bij hole zeven en acht – maar het is niet het eerste wat je je herinnert na afloop van de ronde. Dat zijn waarschijnlijk de twee par-3 holes van deze lus. Allebei gaan ze tientallen meters naar beneden, wat van d e clubkeuze een hachelijke onderneming maakt. Op de 151 meter lange tweede kun je met een clubje te veel of te weinig nog weg komen, op de 118 meter korte vijfde niet: voor en links van de green is water, erachter houdt de baan op.

De meest ontspannen holes zijn die van Los Pinos, althans, voor wie watervrees heeft. Op een klein poeltje links van de tee van hole een na, ontbreekt dat helemaal op deze lus, maar daar staat dan weer tegenover dat de holes een stuk smaller zijn door de vele bomen langs de fairway.

Wat van de drie lussen misschien wel het meeste bijbleef was de staat van onderhoud op Los Lagos. De fairways, de bunkers, maar vooral de greens, konden de uitdaging met alle andere banen die we ooit zagen met gemak aan. Zeker als in je ogenschouw neemt dat je hier nauwelijks meer betaalt dan op de gemiddelde course in Nederland.

La Reserva is heel mooi en méér dan de moeite van het bezoek waard, maar als we ook de portemonnee in de vergelijking betrekken dan kan Almenara zomaar als winnaar uit de bus komen. Voor wie het zelf wil testen: een groot aantal Nederlandse touroperators heeft Sotogrande in het pakket.

Almenara Golf

27 holes – par-72

Greenfee: vanaf € 55,-

(Dit artikel stond eerder in Golfers Magazine en werd mede mogelijk gemaakt door GMS Golf)