Uit Golfers Magazine: Rijzende zoon van Japan

De laatste weken van het jaar worden in golf wel het Silly Season genoemd, maar er is niets belachelijks aan wat Hideki Matsuyama eind 2016 deed. Na een vijfde plaats in het (Amerikaanse) Tour Championship in september speelde de nummer een van Japan vijf individuele strokeplaywedstrijden en won er vier. Vervolgens verdedigde hij begin februari met succes zijn titel in het Waste Management Phoenix Open. Dankzij deze reeks imponerende prestaties steeg Matsuyama op de wereldranglijst naar de vijfde plaats.

Geen wonder dat de volgende vraag legitiem is: kan de 25-jarige speler de nieuwe superster worden? Wint hij dit voorjaar al zijn eerste Major?

In de aanloop naar The Masters kun je niet om hem heen. In 2015 werd hij vijfde op Augusta National en in 2016 gedeeld zevende. In de acht ronden was hij maar een keer boven par. De baan van het eerste Major van het seizoen lijkt voor zijn spel gemaakt.

Het is sowieso onmogelijk om zijn staat van dienst over het hoofd te zien. Als amateur won de van het eiland Shikoku afkomstige golfer twee Asia-Pacific Amateurkampioenschappen, leidde hij zijn land naar een zege in de Universiade, boekte een overwinning in een wedstrijd van de Japanse Tour en werd de nummer een van de wereldranglijst.

Sinds hij begin 2013 pro werd, won hij zeven keer op de Japanse Tour, behaalde twee titels in reguliere PGA Tour-wedstrijden en eindigde drie van de laatste acht Majors in de top-7. En Matsuyama werd – vorig jaar in november – de eerste Aziaat die in een World Golf Championship het zoet van de overwinning proefde. ‘Een geweldige zege voor mij’, glimlachte hij na het HSBC Champions in Shanghai, waarin hij de rest van het veld minimaal zeven slagen voor bleef. ‘Ik ben happy, dolgelukkig en echt sprakeloos.’

Matsuyama mocht dan niet weten wat hij moest zeggen, dat gold niet voor anderen. ‘Hideki speelde onvoorstelbaar goed en het was een genot om naar te kijken. Je kunt veel leren door naar hem te kijken’, was (gedeeld) runner-up Daniel Berger vol lof, terwijl titelverdediger Russell Knox, die in de laatste ronde met Matsuyama speelde, als volgt op het toernooi terugkeek: ‘Als Hideki in vorm is, doet hij voor niemand onder. Hij heeft de laatste twee dagen geen moment van zwakte vertoond. Zijn drives waren goed en hij slaat zijn ijzers aanvallend. Bij hem ziet golf er heel simpel uit.’

Spoel even een paar weken door, vervang China door de Bahama’s en weer leek golf de eerste drie dagen door toedoen van Hideki kinderspel. Na 54 holes in de Hero Challenge – Tiger Woods’ toernooi – stond hij zeven slagen voor. Maar Henrik

Stenson zette de aanval in en Hideki Matsuyama wankelde. Op de tee van achttien was het verschil nog maar twee strokes. En toen de approach van de Japanner over de green vloog en Stenson de bal tot op minder dan vier meter kreeg, werd het publiek onrustig. Zou Matsuyama in staat zijn een up-and-down te maken? Kregen we een play-off voorgeschoteld? Ja en nee. De Japanse ster pareerde de aanval van de Open-kampioen door de bal met een fluwelen touch bij de hole te krijgen. ‘Een chip van grote klasse’, gaf Stenson later toe.

Gastheer Tiger Woods tijdens de prijsuitreiking: ‘Deze overwinning gaat hem voor volgend jaar een scheepslading aan zelfvertrouwen geven.’ En Matsuyama zelf keek alvast vooruit naar The Masters, het eerste Major van 2017: ‘Vanaf volgende week staan mijn focus en mijn voorbereiding in het teken van The Masters.’

Was de Hero Challenge het ultieme toernooi van het Silly Season, dat was het Phoenix Open zeker niet. Het is met meer dan zeshonderdduizend toeschouwers niet alleen het best bezochte golftoernooi van de wereld, het veld is ook uitstekend.

In 2016 klopte Matsuyama Rickie Fowler in een play-off, een jaar later dolf voormalig U.S. Open-kampioen Webb Simpson het onderspit. Het was zijn vierde zege op de Amerikaanse Tour, een record voor een Japanse speler.

In deze vorm, met deze prestaties moet hij toch aan Augusta blijven denken?

‘Het is erg moeilijk om op dit hoge niveau te spelen’, zei hij vlak na zijn zege in Phoenix. ‘Er zijn ups en downs, zeker als ik slecht speel of een slechte dag heb. Wat ik probeer, is om hard te werken, te corrigeren wat ik verkeerd doe en door te gaan met wat ik doe.’ Hij begon – ook met het oog op The Masters – duidelijk wat voorzichter te worden.

Volwassen

Toen hij net pro was, kon de Japanner de druk nauwelijks aan. Dat kostte hem zeges en bezorgde hem negatieve koppen in kranten, tijdschriften en op websites, zoals naar aanleiding van wat er tijdens het Cadillac Championship op Doral gebeurde: daar boorde hij op dertien zijn putter de green in. Hideki Matsuyama is echter in alle opzichten volwassen geworden. Hij is evenwichtig, kan veel beter met teleurstellingen omgaan. En dat is precies wat je nodig hebt om op Augusta National succesvol te zijn.

Ook de bookmakers hebben hem in hun vizier. Daags na zijn zege in Phoenix stond Matsuyama vierde in hun lijstjes met favorieten. Hij hoefde alleen Jordan Spieth, Rory McIlroy en Jason Day voor zich te laten. Maar de vaak trefzekere bookies dichten hem grotere kansen toe dan Dustin Johnson, Adam Scott, Justin Rose en Henrik Stenson.

De eerste keer dat Matsuyama Magnolia Lane op mocht rijden, was in 2011. Hij was negentien en mocht meedoen na zijn zege in het Aziatisch-Australisch Amateurkampioenschap. ‘Ik hoopte dat ik vier dagen mocht spelen’, zei hij onlangs. ‘Maar vooral dat ik mijzelf niet voor schut zou zetten.’

Dat gebeurde niet. Sterker, met 72-73-68-74 werd Matsuyama 27ste en was de beste amateur. ‘Het applaus van de toeschouwers toen ik op achttien over de fairway naar de green liep, gaf mij kippevel’, aldus de Japanner. ‘Het was mooi om dat te horen en het was ook mooi om met een birdie te eindigen.’

Een jaar later haalde hij – nog steeds als amateur – weer de cut. Hij deed in 2013 niet mee, miste in 2014 de cut, maar zijn liefde voor Augusta werd twaalf maanden later vernieuwd. Met een slotronde in 66 slagen speelde Hideki Matsuyama zich naar de vijfde plaats.

Vorig jaar begon Matsuyama de laatste ronde van The Masters op niet meer dan twee slagen van de leiding. Een 67 was goed genoeg geweest om hem en niet Danny Willett te laten winnen, maar hij raakte op de eerste negen in de problemen, kwam tot een 73 en werd gedeeld zevende.

‘Ik heb veel van die ronde geleerd’, aldus Matsuyama. ‘Ik heb ervaren dat je altijd zenuwachtig bent, maakt niet uit wat je eraan probeert te doen, en ik hoop dat ik deze ervaring in mijn voordeel kan gebruiken als ik weer een kans heb om te winnen.’

‘Ik geloof dat ik de eerste Japanse man ben die in golf een Major kan winnen’, zei hij ooit al een keer. ‘Ik wil echt de eerste Japanner zijn die dit doet.’

Kansen

Het is de vraag of Matsuyama het talent en het temperament heeft om te doen wat illustere landgenoten als Isao Aoki (tweede in het US Open van 1980), Shigeki Maruyama (vierde in het US Open van 2004) en Jumbo Ozaki (in 1997 vijfde op de wereldranglijst) niet konden.

‘Ik denk dat hij binnen een paar jaar een Major-winnaar is’, zegt Jordan Spieth. ‘Tiger Woods is daar nog niet zo zeker van: ‘Hij wordt een van de toppers die moeilijk te kloppen zijn, maar je moet het nu eenmaal waarmaken in de grote wedstrijden.’

Spieth en Woods mogen dan van mening verschillen over de kansen op een zege in een Major, ze zijn het er wel over eens dat een vitaal element van het winnen van Majors het holen van belangrijke putts op belangrijke momenten is.

Het slechte nieuws voor de fans van Matsuyama is dat hij in het PGA Championship van vorig jaar (vierde) een paar niet al te moeilijke putts miste. In de belangrijkste putt-statistiek (slagen gewonnen op het veld met putten) in het seizoen 2016 werd hij slechts 103de. Na het Phoenix Open – zijn zesde toernooi van het huidige golfjaar – stond hij met een 98ste plaats fractioneel hoger.

Het goede nieuws is dan weer dat hij dankzij de tips van zijn landgenoot Hiroshi Iwata in ieder geval gelooft dat hij nu beter putt dan ooit tevoren. ‘Ik heb niet iets dramatisch veranderd’, vertelt hij. ‘Ik heb nu alleen een aantal fix points in mijn puttingstroke. Dit heeft me geholpen om belangrijke cruciale putts op belangrijke momenten te holen. Dat is een van de redenen van mijn succes.’

Een andere reden voor de successen van de laatste maanden heeft te maken met zijn verbeterde mentale kracht en dan is er nog zijn lange spel, dat al jaren indrukwekkend is. Als je ooit iemand nodig hebt voor een levensreddende ijzerslag dan zou Maruyama een goede keuze zijn. Hij heeft dan wel geen swingcoach – zijn vader leerde hem ooit golfen – maar de 1,78 meter lange ster is een van de allerbeste ballstrikers van deze wereld.

Vorig seizoen waren er op de Amerikaanse Tour maar twee spelers die met hun approaches meer slagen wonnen op het veld. Hij was tweede als het ging om approaches van 180 tot 200 meter, negende in het klassement van approaches van 160-185 meter en tweede bij alles slagen naar de green van 70 tot 90 meter.

In Phoenix was Matsuyama na Fowler de beste in de categorie greens in regulation (80,6 procent) en derde bij de gemiddelde afstand tot de hole bij approaches (9,6 meter). Van tee tot green won hij 3,3 slagen op het veld en met zijn approaches 2,1.

Heel indrukwekkend, maar denk niet dat deze getallen hem naast zijn schoenen doen lopen. ‘Ik ben vereerd dat mensen mijn ijzerspel als een sterk punt zien, maar ik denk daar anders over. Ik geloof dat ik aan alle onderdelen van mijn spel moet werken. Zeker als ik de nummer een van de wereld wil worden.’

Voor de golfmarketeers en -managers is het idee dat Hideki Matsuyama de nummer een van de wereld kan worden heel interessant. In de eerste plaats zou hij de eerste Aziaat zijn en dat zou een enorme boost zijn voor de ontwikkeling van golf in dat continent. In de tweede plaats is een Japanse nummer een met het oog op de Olympische Spelen van 2020 in Tokio goed voor hemzelf en de sport. Ten derde:

samen met de Australiër Jason Day, Europa’s Rory McIlroy en Jordan Spieth uit de VS zou de sport een gretige, ultratalentvolle vierbal uit alle delen van de wereld hebben die fans uit alle windstreken enthousiast zouden maken.

Opwindend allemaal, maar als je denkt dat Hideki Matsuyama ook meegaat in de hype, dan kom je bedrogen uit. ‘Ik ben blij dat ik stijg op de rankings’, zegt hij, ‘maar er staan nog veel goede spelers boven mij. En dat geeft me voldoende prikkels om harder te werken.’

En wat betekent dit voor het seizoen 2016-’17 van de PGA Tour waarin hij al twee keer een officieel toernooi heeft gewonnen? ‘Mijzelf op elke slag focussen’, zegt hij. ‘Dat is alles wat je kan en zou moeten doen. En als ik dat doe en op mijn best presteer, dan zorgen de resultaten voor de rest.’

_{(Dit artikel stond eerder in Golfers Magazine 1)}

_{(Foto's: Getty Images)}