Uit Golfers Magazine: Helikopter

Kijk, dat golfen van mij stelt niks voor: verkeerde grip, halve swing, nauwelijks een schouderdraai, geen follow-through, slice die slechts door de bananenexperts van de EU wordt gewaardeerd. En intussen gaat mijn hoofd, behorende bij een giraffenlijf dat veel te veel op rechts blijft hangen, tijdens die swing op en neer als dat van zo'n vlechtjesbidder met een zwarte hoed bij de Klaagmuur.

Met andere woorden: als oom Rob te midden van zijn golfvrienden, die op de hoogte zijn van zijn techniek, herinneringen ophaalt aan zijn golfavonturen waar ook op deze planeet, dan beseft hij terdege dat hij er verstandig aan doet zich te beperken tot de externe factoren die de desbetreffende trips in zijn geval wél de moeite waard maakten.

Dat exquise diner in het Ritz Carlton op Jamaica, naast de White Witch-course. De oogverblindende schoonheid van die caddie op de Royal Hua Hin in Thailand, die zo lief tegen mij deed, al wilde ze wel héél graag ook weten hoe rijk ik was. Het vervoer per helikopter van de linkscourse van Doonbeg, toen net geopend maar inmiddels in bezit van The Donald, naar Dromoland Castle in co. Clare, Ierland, waar tientallen Amerikaanse geheime agenten met oordopjes rondliepen omdat een paar weken later de toenmalige president George W. Bush er zou komen logeren.

Hè, hè, ben ik eindelijk waar ik wezen wil: vervoer per helikopter.

Er zijn rijke Amerikanen die zogenaamd op zoek naar hun roots de golfbanen van Ierland en Schotland per helikopter bezoeken. Spelen ze 's ochtends Ballybunion in het zuidwesten van Ierland, 's middags Royal Portrush in Noord-Ierland en laten ze zich 's avonds alvast vervoeren naar een vijfsterrenresort nabij Carnoustie in Schotland. Er zijn Ierse en Schotse luchtvaartmaatschappijtjes die uitsluitend daarmee hun brood verdienen.

Maar hoort zoiets ook in Nederland thuis?

Sommige mensen beantwoorden die vraag met ja.

Ik sprak Anita Hiemstra, manager van de Texelse, die schitterende baan waarvan de tweede negen tot de beste linksholes van Nederland behoren. Trots vertelde Anita dat het aantal greenfeespelers op haar course dit jaar explosief is gestegen en giechelend voegde zij daaraan toe, de foto's tonend, dat zij tegenwoordig zelfs groepjes golfers ontvangt die zich per helikopter vanaf het vasteland naar het vliegveld van Texel laten vervoeren, op een steenworp afstand van de Texelse.

Er zit dus maar één ding op voor mij: Tessel Air vragen welk arrangement mogelijk is.

Zo ver woon ik nu ook weer niet van dat eiland.

Ja, luister eens, ik moet mijn vrienden toch íets te vertellen hebben.