Uit Golfers Magazine: Algarve in de lift

Portugal had jaren flink 'last' van Turkije en andere opkomende bestemmingen, maar het gaat weer goed in de Algarve.

Vierbal, na vierbal, na vierbal zagen we ontspannen de baan in gaan op Oceânico Millennium, een van de zeven banen van de groep in en om Vilamoura. Zonder dat het vervelend druk werd, hield de stroom enthousiaste golfers onafgebroken aan die middag. Er leek geen einde aan te komen. Na een aantal mindere jaren gaat het weer uitstekend met het golfparadijs in het zuiden van Portugal.

Stefano Savioti lacht als we hem vertellen over onze ervaring van de eerste twee dagen in zijn regio. De grote baas van de Dom Pedro Hotel Group heeft niets te klagen, zo geef hij toe. 'Het gaat inderdaad goed. Wéér goed moet ik zeggen. De opkomst van landen als Turkije, Tunesië en Egypte als golfbestemming heeft ons veel gasten gekost de afgelopen jaren. Je gunt niemand onrust in zijn land, maar voor onze golfindustrie pakt het goed uit dat de toeristen deze bestemmingen even wat minder zien zitten. 2016 was ons beste jaar sinds 2008 als ik kijk naar de bezettingsgraad van zowel de hotels als de banen. Maar we mogen niet op onze lauweren rusten. Dit is juist het moment om door te pakken, om te zorgen dat de mensen als het straks weer rustig is elders, toch naar hier blijven komen.'

Geliefde bestemming

Zouden er golfenthousiastelingen zijn die nog nooit van Vilamoura gehoord hebben? De badplaats, eigenlijk een groot resort, dat op een klein half uurtje rijden van de luchthaven van Faro ligt, is al tientallen jaren een plek waar golfers met plezier naartoe komen. Omdat het klimaat aangenaam is, je nog met korte mouwen de baan in gaat als je in eigen land al maanden niet naar buiten kan zonder extra laag kleding. Omdat het leven er goed is ook. Na je ronde op het terras, bij een wandelingetje door de haven, of als je tevreden een visje eet terwijl je uitkijkt over de zee. En omdat er een enorm aanbod aan golfbanen is dus. Sinds de Old Course in 1969 zijn deuren opende, zijn er heel veel holes bijgekomen. Naast de Old Course heb je Millennium, Pinhal, Laguna, Victoria, Faldo, O'Connor, Pine Cliffs, Vale do Lobo, Quinta do Lago en zo kan je nog wel even doorgaan.

Voor de eerste vijf banen stond jarenlang het voorvoegsel 'Oceânico', omdat ze toebehoorden aan dezelfde eigenaar. Afgelopen najaar werd er echter een bijl gezet aan de wortel van het logo – dat toevalligerwijze ook een boom is – al heeft de Dom Pedro Group, een hotelketen, geen haast de bekende logo's à la minute te vervangen. De focus van nieuwe eigenaar ligt elders. Directeur Manuel Duarte: 'We zagen het als een goede kans om ons primaire product, “bedden”, met een geweldig product uit te breiden. We denken dat de zestig miljoen die we voor de courses betaald hebben, een te verantwoorden en vooral ook een goede investering is. Golf hoort zó bij deze regio dat we daar dolgraag een grotere rol in wilden spelen', zegt directeur Manuel Duarte.

De golftoerist gaat er niet veel van merken, bezweert ook Rita Santos, marketing manager van Oceânico Golf. 'Natuurlijk gaan we wel aan de slag om dingen te verbeteren, maar dat is een continu proces. Je wilt altijd beter worden. In de baan, buiten de baan. Het is een competitieve markt, voor je het weet sta je op achterstand.' De marketing manager is de echtgenote van de Portugese topgolfer Ricardo Santos. 'Wat geldt voor Ricardo en de andere professionals – het is nooit goed genoeg – geldt in zekere zin ook voor ons.'

Typische Palmerbaan

Dat mag zo zijn, maar we moeten écht ons best doen om bij het in 2004 geopende Victoria Clube de Golfe te bedenken wat er nog beter kan. De door Arnold Palmer ontworpen baan is een plaatje voor het oog, de kwaliteit van de oefenfaciliteiten is uitmuntend, en wie in het aan de baan gelegen Tivoli Hotel verblijft, hoeft nauwelijks een minuut te lopen voor hij op de eerste tee staat. Hoewel Victoria, als de rough is weggemaaid voor de professionals, wel erg makkelijk wordt, is hij niet voor niets al tien keer gastheer geweest van het Portugal Masters – en één keer van de World Cup, in 2005 – en blijft de Europese Tour er terugkomen. Het is een typische Palmer-baan: brede fairways, enorme greens, grote bunkers, en meerdere enorme waterpartijen. Zo liggen hole elf en twaalf om een enorme plas heen, die nagenoeg niet uit het spel te houden is, móet je bij hole zeventien met je approach wel over het water heen, en verpestte de honderden meters lange waterhindernis links van hole achttien al menig goede score. Wie echter een nat pak weet te vermijden, heeft goede kans hier goed te scoren. Meer dan op de andere banen, waar je veel minder ruimte hebt voor fouten. Neem de Old Course, door velen gezien als de mooiste baan van de regio. Honderden, nee duizenden, naaldbomen staan langs de smalle fairways en het terrein onduleert zo stevig, dat je zelden een vlakke ligging hebt. Met een par van 73 is de bijna zesduizend meter lange course een echte test. Wie in Vilamoura is, moet zeker proberen de door Frank Penninck ontworpen baan te spelen, al is het verstandig je greenfee vooraf te regelen in een of ander pakket of via een touroperator. Wie aan de balie verschijnt met het verzoek een rondje te mogen spelen, krijgt niet alleen vaak te horen dat het vol is, je betaalt bovenal de hoofdprijs. Hoe mooi ook: wij vinden een greenfee van € 173,-, voor welke baan dan ook, exorbitant hoog. Trouwens, dit is nog niet eens de hoogste greenfee in Vilamoura: als je het meest onvoordelige tarief neer moet leggen voor een rondje op Victoria, ben je meer dan tweehonderd euro kwijt...

Besparing

Het is misschien het grootste gevaar dat voor golfen in de Algarve op de loer ligt. Het prijsniveau joeg in het verleden al mensen naar elders, als de prijsknop nu opnieuw wordt ingezet als wapen dan dreigt – ondanks de situatie elders in de wereld – opnieuw het gevaar dat ze zichzelf uit de markt prijzen. 'We zijn ons daar heel goed van bewust', zegt Duarte echter kordaat. 'Je kan het natuurlijk nooit uitsluiten als de investeringen daar om vragen, maar we denken dat de prijs-kwaliteitverhouding nu mooi in balans is, en hopen dat zo te houden.'

Dat gezegd hebbende: de goedkoopste banen van het consortium zijn Pinhal en Millennium waar je aan de balie 'slechts' €125 of €131,- af hoeft te rekenen. Maar – nogmaals – alleen als je aan de balie opduikt zonder enige tussenpersoon of gebruikmaking van een actie. En dat is echt nergens voor nodig. Niet alleen kun je met veel van de Nederlandse touroperators naar Vilamoura, tot in de haven van het stadje aan toe kun je greenfees met korting kopen. Kijk ook eens op de website van Oceânico Golf zelf. Speel je ook in het hoogseizoen zomaar zeven of acht rondes voor nog geen zeshonderd euro. Veel geld, maar per rondje vele tientjes goedkoper. Het is maar een advies.

Wij speelden tijdens ons bezoek naast Victoria en de Old Course toevallig ook de twee 'goedkoopste' banen. Ook hier gaat de ene na de andere vierbal de baan in, al wordt niet elke tweebal zonder meer samengevoegd. Als je met zijn tweetjes op reis bent, en dat graag zo wilt houden, is dat soms wel mogelijk. Wel moet je dan rekening houden met veel wachttijd op de tees, want een gemiddeld rondje duurt – ondanks de voortjagende marshals – zeker vier en een half uur. Maar dat betekent echt niet dat je je hoeft te vergeten. Op Millennium vergaapten we ons aan de enorme villa's naast de baan, en ook de holes zelf boden fraaie plaatjes.

De baan is vanaf geel 5820 meter lang, vanaf rood ruim duizend meter korter, water is er nauwelijks en ondanks de vele bomen vind je je bal eigenlijk altijd wel terug. Zelfs zonder uitzonderlijk goed te spelen kun je redelijk makkelijk met één bal rondgaan. Waarbij wel aangetekend moet worden dat het adagium 'een boom is meer lucht dan hout', niet opgaat. Waar je bal bij een Nederlandse boom nog wel eens zonder problemen door het gebladerte wil vliegen, kan je dat bij deze bomen vergeten. Zelfs als je het akelige 'tok' van bal op hout niet hoort, valt je bal door de vele naalden waarschijnlijk recht uit de boom naar beneden. Ook op Pinhal. De fairways zijn aangenaam breed op deze uit 1976 stammende baan, maar de bomen staan soms tot midden op de fairway. Met maar een paar waterhindernissen – waarvan sommige ook nog eens langdurig droog staan – kan je proberen die ene bal van Millennium ook hier in het spel te houden. Is een mooie besparing mocht je onverhoopt wel het volle pond hebben moeten betalen voor je greenfee.

(MP / Deze reis werd mede mogelijk gemaakt door Performance54 / Dit artikel verscheen eerder in Golfers Magazine 2)