Proeven van het paradijs

De spelers van de Europese Tour spelen deze week op het oostelijk van Afrika gelegen eiland Mauritius. Golfers Magazine bezocht het bounty-eiland vorig jaar. 

Een 'wet' in de luchtvaart stelt dat je aan het gedrag van de crew aan boord goed af kan lezen of er iets bijzonders aan de hand is. Schudt het vliegtuig alle kanten op, maar blijven de stewardessen vrolijk doorkeuvelen? Dan zal het allemaal zo'n vaart wel niet lopen, ook al knijpt menig medereizigers de knokkels wit van de spanning. Dus als ook de dames in het blauw duidelijk wat opgewonden staan de wachten tot de deur van het vliegtuig eindelijk opengaat en ze de nieuwe bestemming van KLM (*) zelf mogen gaan ontdekken, dan weet je één ding zeker: Mauritius is niet zomaar een vakantiebestemming.

Het kleine eiland, net groter dan de provincie Utrecht, ligt zo'n achthonderd kilometer ten oosten van Madagascar, midden in de Indische Oceaan, op zo'n tienduizend kilometer vliegen van Schiphol, en is al langer een geliefde bestemming voor de happy few. Nog net geen onontdekt land, maar zeker ook niet platgelopen door landgenoten of toeristen van elders. Dat komt niet alleen omdat je best even onderweg bent voor je het begin zestiende eeuw door de Portugezen ontdekte eiland bereikt. Het is nog maar kort geleden dat je vanaf Schiphol meerdere malen per week direct naar de nationale luchthaven Sir Seewoosagur Ramgoolam kan vliegen. Daarvoor was het een kwestie van wisselen van vliegtuig in Parijs, Istanbul, London, Dubai of een andere overstapluchthaven. Sinds het ingaan van de winterdienstregeling van 2017/2018 is het daarmee gedaan. Wie een (golf)reis naar Mauritius heeft geboekt om de Nederlandse winterkou te ontvluchten, stapt in, gaat zitten, en komt 11,5 uur later aan op een plek die je best een paradijselijke golfbestemming mag noemen. De 'hashtag' #golfinparadise die gebruikt werd tijdens het AfrAsiaBank Open – een wedstrijd van de Europese Tour die in december op het eiland gespeeld wordt - is, zo blijkt al snel, is echt niet alleen een marketingterm.

Familiefeest

'Weet je dat er serieus spelers waren die toegaven dat ze het voor één keer helemaal niet erg vonden de cut te hebben gemist?', zegt Michael Geerdharry, manager Golf Sales van het Heritage Resort terwijl hij een slok neemt van zijn vers bereide vruchtencocktail op het strand van het Telfair Hotel, onderdeel van eerder genoemd resort op de zuidpunt van het eiland. 'Echt, ik verzin het niet! Het mag dan een kleine wedstrijd van de Europese Tour zijn, wij bieden een unieke bestemming waar spelers graag met hun gezin naartoe komen om werk en vrije tijd te combineren. Sommigen dus met meer vrije tijd dan gepland', onderstreept hij lachend zijn bewering.

Niet dat hij echt veel moeite moet doen ons te overtuigen. De filmpjes die de Europese Tour via Twitter en Facebook de wereld instuurde, de berichten van spelers zelf, de livebeelden op Ziggo Sport; de sinds 1968 onafhankelijke republiek presenteert zich in december op zijn paasbest. Het is één van de redenen geweest om het gecombineerde toernooi van de Europese, Aziatische en Sunshine Tour op het eiland uit de grond te stampen, erkent Francois Eynaud zonder omhaal. Als Chief Executive Officer van Veranda Leisure & Hospitality is hij de grote baas van het 2500 hectare beslaande Heritage Resort waar het toernooi de afgelopen twee jaar plaatsvond. 'Het organiseren van het eerste tri-sanctioned toernooi heeft ons nog meer op de kaart gezet als topbestemming. Niet alleen vanwege de baan, maar minstens zozeer om alles eromheen. We zijn maar een klein toernooi, betalen geen startgelden, maar toch hadden van alle circuits samen maar liefst vijfhonderd spelers aangegeven mee te willen doen. Niet in de laatste plaats omdat zeker zestig procent van de spelers familie meeneemt die week. Het is een serieus toernooi met een serieuze prijzenpot, maar het is ontspannen en leuk. Dat is het beeld dat we naar de spelers uitdragen, dat is het beeld dat de wereld overgaat. Dus wat Michael zei, is waar. Ik heb niemand balend rond zien lopen nadat de cut was gemist.'

Meivakantie

Gek genoeg zien we überhaupt bijna niemand rondlopen op het resort, dat bestaat uit twee naast elkaar gelegen vijfsterren hotels en een ruim opgezet villapark. Met alle faciliteiten die daarbij horen. Meerdere zwembaden, een uitgebreide gym, een fantastisch welnesscomplex (sla de golfmassage vooral niet over...), maar liefst dertien restaurants en natuurlijk tal van watersportmogelijkheden: van kitesurfen tot een boottocht naar het koraal, van waterskiën tot gewoon lekker zwemmen in het warme water van de Indische Oceaan. Alles is zó ruim opgezet dat de gasten lijken te verdwijnen en het – ook als elke kamer van het hotel is volgeboekt – altijd rustig lijkt. Behalve op de baan dan want die zit goed vol tijdens ons bezoek.

'In november, december en januari gaan er nagenoeg elke dag driehonderd greenfeespelers door de baan. Er zouden er nog wel wat meer bij kunnen, maar dan wordt het wel erg krap, en moeten de eerste spelers al om een uur of vijf 's morgens de baan in. Dat kan, het is vroeg licht, maar wanneer moeten we de baan dan onderhouden? De greenkeepers moeten ook tijd krijgen hun werk te doen en we hebben liever niet dat ze nog aan het maaien zijn als de gasten de baan in gaan. Nee, eigenlijk zitten we vanaf november tot maart gewoon helemaal vol', zegt Jonathan Menteath, manager van de Heritage Golf Club alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.

De uit Zuid-Afrika afkomstige Menteath heeft dan ook als voornaamste opdracht meegekregen de baan ook in de rest van het jaar goed gevuld te krijgen. 'Ik weet dat je als Europeaan niet zo snel in mei naar Mauritius komt, maar het kan uitstekend. Het is ook dan geweldig golfweer en het is relatief rustig op de baan. In vier uur ben je rond met een vierbal. Als je vanaf de juiste tee speelt tenminste. Anders ga je een zware dag tegemoet.'

Ace voor niets

De verleiding om een paar holes vanaf de Championschipstees (6498 meter) te spelen, konden we weerstaan, maar ook vanaf wit is de baan lang (6121 meter), net als blauw (5740) bepaald geen pitch en putt lengte is. Met nog twee andere tees (groen 5214 en rood 4761) is er gelegenheid genoeg om je kansen op een fijne ronde te vergroten. Al moet je van elke tee behoorlijk recht zijn: wie de fairway (ruim) mist, komt in kniehoog olifantsgras terecht en kan het vinden van zijn bal wel vergeten. De fairways zijn gelukkig vooral breed, de meeste greens goed aanspeelbaar. Maar let op: je zit nergens meer dan een paar honderd meter van de oceaan, de wind is altijd aanwezig en komt – omdat de baan precies op de punt van het eiland ligt – ogenschijnlijk van alle kanten. En, nog een keer opletten, de greens in dit deel van de wereld gedragen zich flink anders dan 'bij ons'. Grain is en blijft een lastig te overwinnen fenomeen.

Vergeet naast het opletten vooral ook niet te genieten, want de Heritage – het fraaie logo met de golfer dat je tijdens het toernooi ziet, is de rest van het jaar een kunstig vormgegeven H – biedt genoeg moois om ook met minder spel een mooie dag te hebben. Holes die er uit springen zijn de lastige par-4 eerste: breed maar lang en uphill met een tricky green. Hole vijf biedt een spectaculair plaatje, met de oceaan prominent in beeld en een enorm hoogteverschil tussen de fairway en de rough links. Hole acht is een lastige par-3 omlaag waarbij de clubkeuze key is. En van de eerste helft van de baan mag ook zeker de par-4 negende niet onvermeld blijven. Niet omdat de hole vanaf de hooggelegen tee nu zo spectaculair is – met een wat langer ijzer en een wedge zijn de 286 meter prima te overbruggen – maar het verhaal dat aan de hole verbonden is, is te mooi om niet te vertellen. In 2015 sloeg de Spanjaard Colobo hier als eerste speler van de Europese Tour een hole in one op een par-4. De prijs die daaraan verbonden was – een villa op het resort – ging echter aan zijn neus voorbij: alleen op zaterdag zou een ace een huis opgeleverd hebben en de arme Spanjaard deed het... op vrijdag. Dat hij als troostprijs een paar dagen in een villa op het resort kreeg aangeboden was een vriendelijke geste, maar toch niet meer dan een kleine pleister op een hele grote wond.

Hemels

Er wordt al lang gegolfd op Mauritius. Sterker, de Ghymkhana Golf Course – aangelegd door Britse militairen – is een van de alleroudste banen van de wereld en de oudste op het zuidelijk halfrond. Mauritius als golfbestemming is met inmiddels meer dan tien banen – voor slechts 1.200 geregistreerde Mauritiaanse golfers – van recenter datum, en is mede uit nood geboren. Het eiland was vooral afhankelijk van de productie van rietsuiker, maar toen de prijzen daarvoor maar bleven kelderen werden veel van de velden omgebouwd tot golfbaan. Ook net naast de Heritage moet er binnenkort weer een groot veld aan geloven. 'De groeiende interesse in ons product, de manier waarop we in de markt staan heeft ons het lef gegeven een tweede baan aan te gaan leggen', aldus Jacques Charles, de COO van het resort. 'De hotels zitten, de baan ook, en toch komt slechts 29% van de gasten om te golfen. Hoewel we het prachtig vinden dat onze gasten onze holistische kennelijk waarderen en ook komen voor al het andere dat we te bieden hebben, dat percentage willen we graag omhoog hebben. Maar daar moet dan wel plaats voor zijn.'

Die tweede baan ligt op een paar minuutjes rijden en wordt ontworpen door Peter Matkovich – de man die ook verantwoordelijk was voor de eerste baan – en Louis Oosthuizen. Charles: 'Oosthuizen heeft geen grote naam als architect, maar wel als speler. Hij heeft goede ideeën en werkte al met Matkovich samen hetgeen het voor ons makkelijk maakte met dit tweetal in zee te gaan.'

De tekeningen voor de nieuwe baan zijn klaar, over de naam wordt nog gesteggeld, de eerste paaltjes zijn uitgezet, en er wordt gemikt op een opening in 2020. Wat er dan zal liggen is een baan met spectaculaire uitzichten, enorme hoogteverschillen en vanaf de backtees maar liefst 6720 meters, al zijn er niet direct plannen het toernooi op enig moment daar te laten spelen.

Dat geldt ook voor het Avalon Golf Estate, vertelt manager Ryan Dodds. Avalon ligt op zo'n tien kilometer van de kust en een flink stuk hoger dan de in de verte glimmende oceaan. 'Het clubhuis ligt op 450 meter boven zeeniveau, het laagste punt van de baan negentig meter lager dan het clubhuis. Bij de aanleg van Avalon is de funfactor van groot belang geweest. Brede fairways, leuke slagen over ravijnen en haalbare par-4's. Hoewel we de baan tot maximaal zevenduizend yards op zouden kunnen rekken is deze wat mij betreft niet geschikt om een event van de Tour te kunnen organiseren' aldus de Zuid-Afrikaan. Dodds heeft recht van spreken want als oud-manager van de Heritage stond hij aan de wieg van het toernooi waar hij nog altijd een grote rol bij speelt. 'Avalon is vernoemd naar de hemel uit de legendes van Arthur en de ronde tafel. En dat gevoel willen we de gasten hier ook meegeven. Hemels.'

Hemels. Paradijselijk. Het zijn grote woorden die worden gebruikt om de schoonheid van Mauritius te omschrijven. Wie denkt dat het vooral marketingafdelingen zijn die dit soort begrippen willen munten, zit er echter naast. Al in 1896 zei de Britse schrijver Mark Twain dat Mauritius eerst werd ontworpen en dat de hemel daarna naar dat evenbeeld is geschapen. Hoewel er mensen zijn die menen dat de schrijver destijds verkeerd geciteerd is, is er niemand die de discussie aangaat over de strekking van de quote. Mauritius ís een paradijselijke bestemming.

(Dit artikel van Martijn Paehlig stond eerder in Golfers Magazine 9, 2018. * Met ingang van de winterdienstregeling van 2019 is de vlucht naar Mauritius uit de dienstregeling gehaald en is de Nederlandse reiziger die naar het eiland toewil weer aangewezen op een overstap.)