Gele ballen

Luister. Ja, jij ook daar bij hole negentien. Dit is belangrijk. De reputatie van ons edele golfspel staat op het spel. Ik wil iets afspreken. Dat moet kunnen in deze keurige sport, waarin her en der immers ook eisen aan de kleding worden gesteld (geen jeans, geen T-shirts). Een sport die bovendien kan worden beoefend op banen, niet de minste vaak, met bij de ingang borden waarop teksten als 'Dogs and ladies not allowed'.

Heel fatsoenlijk allemaal.

Het gaat mij om de bal. De golfbal inderdaad. Daar zijn de laatste decennia tal van wetenschappelijke onderzoeken op losgelaten, met de ene aanpassing na de andere als resultaat. Zodat-ie nóg meer spin kon genereren, of nóg verder vloog. Zo werkt dat bij voortschrijdend inzicht. Maar momenteel is er een ontwikkeling gaande die mij een stap te ver gaat: je ziet steeds meer gele ballen op de baan.

Jazeker, ook bij de pro's.

Natuurlijk, gele ballen zijn er al jaren. In 1982 was er zelfs een oranje bal, waarmee Jerry Pate het Players Championship won. Maar het waaide altijd over. Steeds weer zagen de spelers in – ook de golfgoden straffen onmiddellijk: Pate won daarna nooit meer een PGA-toernooi – dat het geen smoel was, die gekleurde ballen. Dat er slechts drie behoorlijke kleuren zijn voor een golfbal: wit, wit en wit (in werkelijkheid is wit trouwens geen kleur, maar het ontbreken van licht). Nu, echter, lijkt de gele bal steeds meer terrein te winnen.

Bubba speelt er bijvoorbeeld mee. Bubba Watson, bedoel ik. Bubba de gek. Die laatst met die malle swing van 'm een slag produceerde, waarbij de bal zich direct na het verlaten van de tee in de grond boorde om tien seconden later pardoes, op drie inches afstand van de vlag, als een mol uit de green omhoog te kruipen. Denkend aan Bubba zie ik een hermetisch afgesloten dolhuis. Als hij gele ballen gebruikt – schrik niet, vroeger deed-ie het ook met roze exemplaren – zou dat voor iedereen een teken moeten zijn om er definitief vanaf te zien.

Nou, niet dus: de ene na de andere topper bekeert zich openlijk tot de gele bal, van welk merk dan ook.

Een paar maanden terug zweefde er een tweet voorbij van Ralph Miller, teaching pro van Lage Vuursche, waarin hij trots aankondigde dat hij óók met gele ballen zou gaan spelen.

Ralph Miller, of all players!

Die ik, toen-ie dertien jaar was, op Sluispolder nog op het rechte pad heb gehouden!

Zullen we afspraken hier onmiddellijk mee te stoppen, golfvrienden?

Dan blijft er tenminste nog íets heilig.

(Deze column stond eerder in Golfers Magazine