De Vicenzo was een van de grote spelers

Hij won als eerste Argentijn een Major, maar was bij velen bekender door zijn fout tijdens The Masters van 1968.

Roberto de Vicenzo overleed donderdag op 94-jarige leeftijd. Hij won in 1967 als 44-jarige The Open op Royal Liverpool met twee slagen voorsprong op Jack Nicklaus. Dat was zeventien jaar na zijn zege in het Dutch Open, dat toen dat voor het eerst op de baan van Golfclub Toxandria werd gespeeld.

Nog geen jaar na zijn succes in Engeland leek De Vicenzo op Augusta een play-off te moeten gaan spelen met Bob Goalby. Beiden hadden 277 slagen nodig gehad voor de 72 holes van The Masters. Maar de marker van De Vicenzo (die in 65 slagen rond was gegaan), Tommy Aaron, had een fout gemaakt. Hij noteerde een '4' als score van de Argentijn op zeventien, terwijl dat een birdie-3 was.

Een teleurgestelde Roberto de Vicenzo keek de kaart - in die tijd vond het controleren en tekenen van scorekaarten aan een tafeltje bij de achttiende green plaats - nauwelijks na. Boos op zichzelf tekende hij hem nagenoeg blindelings en stemde aldus in met een 66.

Geen play-off, geen kans op een Groene Blazer.

'I play golf all over the world for 30 years, and now all I can think of is what a stupid I am to be wrong in this wonderful tournament. Never have I ever done such a thing.' De woorden van de sympathieke Argentijn staan in alle boeken die over de geschiedenis van golf gaan.

Het zou hem echter onrecht aandoen, als deze fout - die ook Aaron zich erg aantrok - als belangrijkste wapenfeit van De Vicenzo moet worden beschouwd. Er was immers zijn fraaie zege in The Open, maar ook in toernooien in tal van andere landen.

Dat het zo lang duurde eer hij een Major won, had veel te maken met zijn techniek. Midden jaren zestig slaagde hij er eindelijk in om zijn 'wristy' puttingstroke te verbeteren en een andere grip voorkwam dat zijn draw (te vaak) in een hook veranderde.

Roberto De Vicenzo was geen flashy speler. Hij was een bescheiden hardwerkende man, die nooit vergat dat hij als kleine jongen in Buenos Aires als een lagunero was begonnen: een assistent van de caddie, die ballen op de meeste onmogelijke plaatsen moest zoeken.

Een van de beste Nederlandse spelers uit de jaren vijftig en zestig, Piet Witte, kon zich nog herinneren hoe goed De Vicenzo als ballstriker was. 'Hij stond op de drivingrange ballen te slaan', vertelde hij in 1988 aan GOLFjournaal.

'En zijn caddie hoefde geen stap naar links of rechts te zetten. Alle ballen kwamen zijn richting uit. Toen de man uiteindelijk toch een stap opzij moest zetten om de bal te pakken, zei De Vicenzo: "Vervelend. Nu moet ik weer helemaal overnieuw gaan oefenen".'