Slotrondes met up's en down's voor Luiten

De eerste uren van de uitzending op Ziggo Sport nam de regie de Nederlandse nummer 1 veelvuldig in beeld. Niet zo gek ook, gelet op de start van de man uit Bleiswijk.

Na vijf holes was Luiten op de slotdag van The Open drie onder voor de dag na birdies op twee (eagleputt net mis), drie (putt van 1,5 meter na een prima ijzer op de par-3) en vijf (pech met zijn drive in een sanddivot) waarmee zijn opmars op het leaderboard gestalte kreeg. Het had zelfs nóg mooier kunnen worden als de eagleputt van het randje van de green gevallen was, of anders in elk geval de birdieputt die hij daarna nog had. 

Beide ballen vielen niet, en het leek wel een beetje of het momentum daarmee verdwenen was ook. Alleen op de par-5 twaalfde won Luiten nog een slag, maar hij leverde er nog (veel) meer in. 

Op negen, elf, dertien, zeventien én achttien maakte de Nederlander een bogey waarmee al het goede werk van het begin van de ronde in rook opging. Geen score onder par, maar een rondje in +1, geen beste notering in een Major ooit, maar een gedeeld 32 plek - zijn beste klassering in The Open in zeven deelnames - en misschien toch een beetje een kater omdat het er ook makkelijk zoveel beter uit had kunnen zien. 

En dus verliet Luiten Noord-Ierland met gemixte gevoelens. 

'Dit was een prachtig Open, maar wat betreft mijn spel had er zoveel meer in gezeten. Ik laat op de laatste holes gewoon teveel slagen liggen in het weekend en die triple op zeventien was natuurlijk oo heel zuur, maar uiteindelijk moet je tevreden zijn met een 32ste plaats. Het is mijn beste resultaat in The Open dus dat is goed, maar heel eerlijk, dat is natuurlijk niet waar je het voor doet.'