Luiten uitgespeeld in Belgian Knockout

Al na de eerste ronde van het medal matchplay gedeelte van The Belgian Knockout moet het toernooi het doen zonder Nederlandse inbreng. Nadat Huizing, Lafeber en Saxton vrijdag afscheid namen, viel zaterdagmorgen in alle vroegte het doek voor de Nederlandse nummer 1. Opnieuw was het voornamelijk de putter die hem danig in de weg zat.

'Ik zei het gisteren en ik zei het donderdag; ik sta zonder enig vertrouwen boven de bal op deze hobbelgreens en als je niet kan putten heb je hier helemaal niets te zoeken', was Luiten kort na de ronde nog steeds boos op zichzelf. 'Ik heb het niet op dit soort greens, doe mij maar razendsnelle superstrakke greens, daar kan ik veel beter op uit de voeten, maar je moet het doen met wat er is. En dat deed ik niet. Weer niet.'

In de korte ronde viel er inderdaad niets voor Luiten, al was het ook weer niet zo dat het grote kansen waren die hij miste. Een putt van drie meter was misschien de grootste, alle andere putts - op de allerlaatste na - waren langer dan dat. Maar van welke lengte het ook was: de bal wilde niet vallen. Of omdat de bal stuiterend een weg naar de hole zocht, of omdat hij op het laatste moment brak. 'Ik dacht zeker dat hij recht in de hole zou gaan', zei hij al op de par-4 eerste verbaasd tegen zijn caddie toen zijn bal op het laatste moment naar rechts brak en hem van een vroege voorsprong af hield.

Hansen en Luiten waren aan elkaar gewaagd, waarbij de Deen door zijn langere drives vaak net in het voordeel was op weg naar de green. Die slagen verwerkte Luiten alleen over het algemeen iets beter dan Hansen, zoals op de par-5 vijfde waar hij zeker vijftig meter verder lag dan onze landgenoot, maar zijn approach tussen de bomen sloeg. Luiten pakte de kans met beide handen aan en trok met een birdie de stand gelijk, na eerder, op hole vier, op achterstand te zijn gekomen na een birdie van Hansen.

In de korte negen holes ronde waren het de enige holes waar er verschil in score was tussen de twee waardoor beide spelers met -1 - en dus feitelijk AS - op de tee van de par-4 negende aankwamen. Luiten - die gisteren een dubbel bogey maakte op deze hole - sloeg geen goede drive, maar had alle geluk van de wereld dat zijn bal aan de goede kant van een grote boom rechts neerkwam na deze vol te hebben geraakt, al liet het wel een lang ijzer over naar de green.

Net even té lang bleek, want Luiten eindigde op vijf meter voor de green. Zijn chip was met alle slopes op de green redelijk, waardoor een putt van een goede anderhalve meter overbleef om de partij te verlengen nadat Hansen een tap-in par had gemaakt vanuit de rough aan de andere kant van de fairway. 

Dat lukte niet. In de stroke leek nauwelijks vertrouwen te zitten, de bal ging tergend langzaam richting hole... en ernaast, waardoor het toernooi er meteen opzat voor Luiten die zijn ongenoegen nauwelijks kon verbergen.

'Die putts moeten erin. Simpel. De negende is wel de slechtste green van de baan maar dat doet er niet toe. Ook als het een meter was had ik hem gemist. Mijn putten en short game was dramatisch. Hij gooit er ergens een putt van zes meter in, dat maakt uiteindelijk het verschil. Nu is het zaterdagochtendvroeg en zit het er ineens op.'

Ondanks de vroege uitschakeling zag Luiten de meerwaarde van een toernooi in deze opzet.

'Het is zeker een aantrekkelijke spelvorm, het matchplay aspect voegt wat toe en ik had dan ook graag wat langer door kunnen gaan. Het is niet anders en de blik moet nu weer vooruit, Volgende week wacht op Wentworth een groot toernooi. Ik zal flink wat werk moeten verzetten de komende  dagen om het daar beter te doen.'

Niet alleen de Nederlandse golfliefhebbers zagen hun favoriet al vroeg afhaken, ook de Belgen moesten een bittere pil verwerken. Gastheer Thomas Pieters had - vooral dankzij slecht spel vanaf de tee - geen schijn van kans tegen Kieffer, en ging daardoor eveneens in de eerste ronde onderuit, net als Mivis en Detry waardoor Nicolas Colsaerts zondag als enige man van de lage landen terug hoeft te komen naar Rinkven.