Speelt Luiten echt zo weinig?

Een overzicht van de laatste vijf jaar laat zien dat het nog wel meevalt.

Via social media, ingezonden email-brieven en andere kanalen laat een deel van de Nederlandse golfpopulatie weten dat zij van mening zijn dat Joost Luiten wel heel weinig speelt en dat dit de reden is dat hij niet in de top-50 van de wereldranglijst staat.

Dat zijn soms uitingen die aangeven hoezeer mensen fan van hem zijn, maar er zijn ook reacties bij die werkelijk niet door de beugel kunnen. Ik vrees echter dat dit een teken van de moderne tijd is.

Dan maar de feiten: Luiten speelde in 2017 tot nu toe vier toernooien. Drie in het Midden-Oosten plus het World Golf Championship in Mexico.

Het is niet zijn probleem, maar wel van het Nederlandse golf dat de geboren Bleiswijker met kop en schouders boven de rest uitsteekt. Ga maar na: Luiten is de nummer 67 van de wereld en zijn naast belager – we laten Johannes Veerman (259ste) even buiten beschouwing – is Darius van Driel die op de 371^ste plaats staat.

Met andere woorden: Luiten is de enige hoge boom die we hebben. En zij vangen nu eenmaal veel wind.

Nu is het inderdaad zo dat de resultaten van Luiten dit jaar wat tegenvallen. Hij haalde weliswaar vier cuts, maar een 21^ste plaats in het Qatar Masters is zijn beste resultaat. In feite is de 25^ste positie in het Mexico Championship beter. Daar kwamen immers bijna alleen maar top-50 spelers in actie.

Onderstaand schema vergelijkt de eerste drie maanden van het jaar – tot het WK Matchplay – van de laatste vijf seizoenen. 

Het valt dus mee. Uiteindelijk gaat Luiten nog – net als de laatste jaren – op een seizoen van 25 tot 27 toernooien uitkomen. Meer moet je ook niet willen spelen.

Het seizoen 2015 uit dit overzicht vraagt om een kleine toelichting. De Europese Tour geeft aan dat Luiten twintig toernooien speelde, maar daar moet je wel de vijf wedstrijden van de PGA Tour bij optellen en dan kom je keurig op 25.

Op zijn website vertelde Joost Luiten wat hij de komende tijd verwacht te gaan spelen.

Daarmee zou hij tot en met het Brits Open op dertien toernooien voor 2017 uitkomen - mits hij aan het US Open (top-60 wereldranglijst) kan meedoen. Dat zijn er drie minder dan in de laatste drie seizoenen. Dat heeft voor een belangrijk deel zeker te maken met het feit dat de Europese Tour in maart en april een paar lelijke gaten in het schema heeft.

Van augustus tot en met november staan er nog veel mooie kampioenschappen op de kalender. Zullen we de balans dan maar – zoals het hoort – na het Tour Championship in Dubai opmaken? Want het gaat niet alleen om het aantal wedstrijden maar om de prestaties.

Feit is echter wel dat de rest van de Europeanen de laatste jaren niet stil heeft gezeten. We hebben het laatste jaar een flinke opmars gezien van mannen als Noren, Rahm, Hatton, Cabrera Bello en Fleetwood. Allemaal namen die twaalf maanden geleden op de wereldranglijst nog onder de Nederlander stonden. Namen dus ook die Luiten in de weg kunnen staan in de race naar een plek in het Europese Ryder Cup van 2018.

(JKVDV)